Al 30 jaar lang draagt Groen mee zorg voor Hasselt. In die tijd is er veel veranderd. We blikken met boeiende getuigenissen terug maar kijken ook verder. Raf Peters is een van de pioniers van Groen Hasselt. 

Op een reis naar Finland in 1985 vertelde een van mijn reisgenoten dat hij actief was bij Agalev. Dat gaf me stof tot nadenken. Toen ik weer thuis was, heb ik me erin verdiept en besloten in de politiek te stappen. Met enkele andere enthousiastelingen hebben we in onze stad Groen Hasselt – toen nog Agalev Hasselt – opgericht. In 1989 trokken we voor het eerst naar de Hasseltse kiezers. Als oppositiepartij stampten we originele acties uit de grond: ik herinner me een grote namaakdraak op de Hasseltse Grote Markt. Of een levensgrote vuilnisbak waarin we alle verkiezingsfolders van andere partij in deponeerden om zo aan te klagen dat we te veel papier verspilden. Dat waren plezante tijden. Op een bepaald moment kregen we de vraag om mee te besturen in het schepencollege. Het werd een nieuwe periode en nieuwe rol voor onze partij.  

In al die jaren heb ik gezien dat onze stad steeds meer vergroent. Er komen steeds meer groene plekken bij, of parken worden verder uitgebreid. Die groene thema’s, daar moeten we zeker aan blijven vasthouden. En ook op sociale thema’s hebben we in al die jaren onze stempel kunnen drukken: denk maar aan de Uitpas met kansentarief waardoor ook kwetsbare Hasselaren op een betaalbare manier hun vrije tijd kunnen invullen. Wat mij betreft mogen we die realisaties zeker in de verf zetten.  

Op betaalbaar wonen moeten we ons de komende jaren nog meer focussen. Voor jongeren, alleenstaanden of ouderen is het helemaal niet evident om een eigen woonst te kunnen betalen. Er ontstaan steeds meer ideeën voor alternatief wonen, daar moeten we op inspelen.  
En als laatste, wat mij betreft mag Hasselt nog meer autovrij worden. Met parkings aan de rand van de stad, maken we onze binnenstad leefbaarder. In de grotere steden zie je die switch al gebeuren, ik ben er zeker van dat onze stad ook volgt.