"Het debat draait niet langer om de besparingen op zich, zelfs al kun je daarover een aardige boom opzetten. Het debat draait om de rechtvaardigheid en de evenredigheid van de inspanningen die daarvoor geleverd moeten worden. Het idee dat die alleen door inkomens uit arbeid gedragen moeten worden, terwijl anderen zichzelf van iedere maatschappelijke verantwoordelijkheid denken te mogen ontslaan omdat ze nu eenmaal beter verdienen of ondernemender zijn, is iets wat je nooit, maar dan ook nooit, uitgelegd, laat staan verkocht of aanvaard krijgt." (Yves Desmet in De Morgen van 19 november 2014)

TERECHT KWAAD

Hoe waar die woorden zijn, mocht ik ervaren toen ik voor 25 jaar trouw lidmaatschap van het ACV tijdens een kleine, maar feestelijke plechtigheid mijn getuigschrift mocht gaan halen. Van schouderophalen en eenvoudigweg overgaan tot de orde van de dag is geen sprake meer. Daarvoor zijn de besparingen te onrechtvaardig verdeeld. Mensen zijn kwaad. En terecht.

MEER JOBS?

En waar gaat dat geld van die besparingen bij ? pakweg - de indexsprong naar toe? Naar een loonlastenverlaging. En, wat men ook beweert, daarvan leeft minstens de idee dat dit gewoon een cadeautje aan de ondernemers is. Een winstverhoging met andere woorden. Want of het jobs gaat opleveren, is bijlange na niet zeker. Unizo-voorzitter Karel van Eetvelt ziet in een bijdrage van 4 november 2014 op Unizo's webstek de bui nu al hangen: "De 2% loonlastenverlaging is broodnodig om tenminste de werkgelegenheid te behouden, niet verder te zien afkalven, hopelijk ook wat nieuwe jobs te creëren." Om dan in 2019 - als zou blijken dat er inderdaad geen jobs zijn bijgekomen of, horresco referens, er integendeel nog zijn verdwenen - te kunnen zeggen: 'Zeg niet dat we het niet gezegd hebben!'. Ik vind het wat kinderachtig: eerst jaren zagen voor een nieuw speelgoedje en als je het dan eenmaal hebt, gaan twijfelen over de amusementswaarde ervan.

ARMOEDE, SCHOLING, WERK

Blijkens een lezenswaardige bijdrage in De Standaard (5 november 2014) loopt liefst 20.8% van de inwoners van België het risico om in armoede terecht te komen. Wat sterk naar voor komt is dat het risico op armoede veel te maken heeft met het al dan niet hebben van werk, zelfs als dat laagbetaald is. De jobs die er in de jaren voor de crisis bijkwamen waren echter voor ? hoger ? geschoolden. En laat de regering ? de Vlaamse nu ? snijden in onderwijs en inschrijvingsgelden omhoog trekken. Wat het voor minderbegoeden nog moeilijker maakt om zich aan hun eigen haren uit het moeras te trekken en een job voor geschoolden te vinden.

ONGELIJKE OFFERS

Laat ik besluiten met te stellen dat ik het huidige regeringsbeleid amoreel vind. De ongelijkheid van de offers die gevraagd worden stoot mij tegen de borst. De rijken hoeven heus de crisis niet te betalen. Maar mag ik voorzichtig opperen dat het minste wat van hen verwacht kan worden, is dat ze meebetalen?

Joost Venken - Schepen Stad Hasselt